De hele vrijdag en zaterdag heb ik zitten broeden op een satirische column over de ondergang van Groen Links. Iets over Jolande Sap die zonder mandaat van de partij tot partijleider werd uitgeroepen, over de Kunduz Missie die Sap door de strot duwde bij de fractie, iets over de parodie op democratie die Groen Links liet zien toen Tofik Dibi Jolande Sap uitdaagde, iets over een openbare veiling van idealen toen Sap een voorjaarsakkoord sloot met Rutte, iets over onze Haagse trots Heleen Weening die als partijvoorzitter schutteren tot kunstvorm verhief. Maar ik heb besloten het niet te doen. Natrappen ligt niet in mijn aard.
bankzitters 